Als grote liefhebber van ‘bewustwording’ en zeker van ‘stilte’ heb ik mij vandaag aangesloten bij een nieuw initiatief van de Vlaamse Overheid. 30 dagen stilte opzoeken (http://www.30dagen.be/stilte-zoeken) wil een aanzet zijn om stil te staan bij lawaai en de impact die het op ons heeft.
Zijn we ons echt bewust van wat een overvloed aan geluid met ons kan doen? Weten we dat een teveel aan extern geluid ons prikkelbaar kan maken? Weten we dat het een invloed heeft op ons concentratievermogen, ons humeur, ons emotionele evenwicht, ons lichamelijk functioneren? Zijn we ons bewust hoe gevoelig we zelf zijn aan geluidsbronnen?
Auto’s en motorvoertuigen razen voorbij, vliegtuigen vliegen over… en nu de lente eraan komt zullen we wekelijks tijdens het maaien van het gras de nodige decibels de ether insturen. Dagelijks kijken we TV, zetten de radio aan, bekijken filmpjes op Youtube, op Facebook… kortom lawaai van buiten onszelf, extern lawaai.
Hiernaast hebben we ook het interne lawaai in onze geest. Ons denken dat voortdurende actief is: we moeten nog zus en zo, en zouden we niet nog snel, hoe gaan we dit aanpakken, dat oplossen, en hadden we niet beter zus, of zouden we niet beter zo, en als we nu dit zou dan niet, nog even Facebook checken, oh ja de die dit, en Juul dat, ook nog even naar Linkedin en Instagram…. en dat stemmetje in ons hoofd dat ons bezig blijft houden en voor drukte en lawaai binnenin zorgt, intern lawaai.
Voor wat het extern lawaai betreft kunnen we, als we dat wensen, een aantal maatregelen nemen door bijvoorbeeld zoveel mogelijk geluidsbronnen bewust uit te zetten, lawaaierige plaatsen te vermijden, oordoppen te gebruiken… Maar wat doen we met ons intern lawaai?
Ik deel volledig de menig van Kristien Bonneure die op de betreffende site zegt dat ‘stilte van binnen zit’. Zij zegt: “Maar de truc is natuurlijk om de stilte altijd in je leven te weven. Dat noem ik de stille eau de toilette. Elke dag een vleugje rust en ruimte (in het bos, thuis met de radio uit, mediterend of breiend) is gezonder dan van maandag tot vrijdag racen, pompen en verzuipen om in ’t weekend ergens een vergeefs nirwana te zoeken. Stilte is steeds schaarser en dus is er vraag naar. Nochtans is ze er eigenlijk altijd: van binnen. Je kan nog zoveel stiltewandelingen in stiltegebieden maken, als het in je kop blijft stormen en malen ben je er aan voor de moeite.”
Het mag inderdaad beklemtoond worden dat de stilte binnenin er altijd is. Het is deze stilte die heilzaam is. Het is de stilte in jezelf die een soort tinctuur is tegen overtollige spanning en stress. Het is de stilte in jezelf die je systeem in resetmodus kan brengen en het overtollige kan laten wegebben. Gedachten laten vertragen en de poort naar de stilte in jezelf open laten gaan. Het is deze stilte waarmee geconnecteerd dient te worden willen we ‘echte stilte’ in onszelf ervaren.
Ik treed mevrouw Bonneure volledig bij. Zolang gedachten razen, aandacht krijgen en levendig gehouden worden in de geest kan de stilte in jezelf geen plaats innemen, ‘en ben je er aan voor de moeite’. In de ervaring is de uiterlijke wereld een afspiegeling van de innerlijke. Iemand die de overtuiging heeft dat de wereld goed is, zal in hoofdzaak aandacht hebben voor de fijne, positieve kanten van het bestaan. Het omgekeerde geldt ook. Iemand die heel veel last heeft van extern lawaai, kampt met veel drukte in het hoofd. Die drukte in dat hoofd zijn, dat zijn gedachten die in razendsnel tempo voorbij flitsen en voor heel wat innerlijk en onophoudelijk kabaal zorgen.
Maar hoe kom je in dat ‘stiltegebied’ in jezelf terecht? Hoe kom je bij die resetknop? Hoe kan je die gedachten laten vertragen zodat de drukke storm van gedachten in het hoofd gaat liggen?
De belangrijkste vereiste om je eigen stiltegebied binnen te kunnen treden is: JE OGEN SLUITEN. Niks bijzonders zal je zeggen. Het is door je ogen te sluiten dat de focus van de externe naar de interne wereld wordt gebracht. De richting van je aandachtspunt verandert van de buiten- naar de binnenwereld. Eens je zover bent, kan je in deze wereld aan de slag.
Achter je bureau, op toilet, tijdens het wachten op de bus, de trein, het doorlopen van de koffie aan het koffieapparaat,… een moment van even je ogen te sluiten en te focussen op je innerlijke, op je ademhaling bijvoorbeeld, of je hart… zodra je je ogen opent is je wereld, je perceptie van de wereld en je beleving ervan wat bijgestuurd, wat veranderd en ben je even thuisgekomen in je eigen stiltegebied.