Al vier maanden zoekt en vindt ‘uit de schaduw: een andere kijk op CVS en fibromyalgie’ zijn weg naar zijn lezerspubliek. De missie van dit boek is begrip brengen voor al wie aan deze ziekte lijdt en voor wie er op de één of andere manier mee te maken heeft. Het doel en opzet waren o.a. helderheid brengen over het lijden van deze mensen zodat de twijfel kan ophouden te bestaan.
Als twijfel plaats maakt voor begrip, dan kan begrijpen ontstaan. Dit vinden we terug in de structuur van het boek. Het eerst deel beschrijft uitvoerig hoe deze mensen bestaan en hoezeer zij kampen met een ziek streven naar bestaansrecht, het recht om te zijn wie je bent (begrip). Het tweede deel toont sleutels waarmee men zichzelf bestaansrecht kan gaan verschaffen (begrijpen). Vijftien sleutels waarmee mensen aan de slag kunnen in hun eigen leven kwamen als bonus uit de pen gevloeid.
Na begrip en begrijpen stopt het niet. Er is nog meer nodig. Mensen die willen transformeren hebben ondersteuning nodig. Met al dat ‘sleutelen’, dat aangeboden wordt in het boek, zijn mensen niet vertrouwd. Ze ervaren het als ‘niet echt voor de hand liggend”. Dat merk ik aan de mails die ik krijg en aan de mensen waarmee ik persoonlijke gesprekken voer.
Ik heb een woord, een begrip gevonden om uit te leggen hoe al dat ‘sleutelen’ vlotter zou kunnen gaan. Dat kernwoord is samen te vatten onder de noemer RESETKNOP.
Hoe mensen met CVS en fibromyalgie afgesneden zijn van hun ware zelf, hun intuïtie, hun buikgevoel of hoe je dit deel van het menselijk bestaan ook benoemt, wordt uitvoerig besproken in het boek. Er is een interne muur gebouwd rond het hart, met al zijn kwaliteiten, en bijna niemand (en zij zelf dus ook niet) komt er nog in. Dit deel heeft onvoldoende ‘bestaansrecht’. Ter compensatie wordt er in het hoofd geleefd: voortdurend en tegen speedtempo ‘denken, denken en denken’. Men is afgesneden van het buikgevoel en kan haast alleen nog vertrouwen op datgene waar men in het hoofd controle over kan hebben. Deze knop staat zo goed als altijd aan en lijkt niet meer afgeschakeld te kunnen worden. Men kan niet meer thuiskomen bij zichzelf, RESETTEN.
Resetten is een term uit de technologiewereld. Een overbelaste computer, een wi-fi verbinding, een mobiele telefoon, de boardcomputer van de wagen… Wat doen we ermee wanneer deze niet meer naar behoren functioneren? Ik hoor het je al zeggen: ‘ah ja, natuurlijk, dat weet toch iedereen, op de resetknop duwen, enige tijd wachten (het even stil maken), zodat de resetmodus in actie kan komen en alles kan resetten, herladen. Als dit niet werkt, trek je toch gewoon even de stekker eruit’. Dit weten we als de beste en vinden we de evidentie zelf. We willen koste wat koste verbonden blijven met de wereld vandaar dat we dit soort resetten ons eigen gemaakt hebben. We zouden toch maar eens iets van ‘het leven’ willen missen.
En als het over de verbinding met ons ‘zelf’ gaat, dan weten we het niet, dan lijken we een beetje stuurloos. Dat we gedisconnecteerd leven van ons ware zelf, onze ziel, daar wordt naar mijn gevoel gemiddeld genomen toch wel minder aandacht aan geschonken dan wanneer de internetlijn, de verbinding met de externe wereld, onderbroken wordt. Wat doet het merendeel van de mensen wanneer hun hoofd in overbelasting gaat van al dat denken? Juist! Nog meer gaan denken. Nog meer moeite doen en de dingen trachten te vatten met de cognitieve vermogens. Duizend en één gedachten: als dit, dan dat en als nu eens zus, dan zou het zo. En wat wordt er vaak gedaan als het lichaam signalen begint te geven dat de ‘bovenste kamer’ onder hoogspanning staat en zonder zuurstof dreigt te vallen door al dat denken? Juist! Er wordt een pijnstiller genomen. Men wil het niet voelen zodat de rush, automatisch en onverminderd door kan gaan. Zoals ik als zei: wanneer we onze verbinding met de wereld dreigen te verliezen zijn we er als de kippen bij om onze technologie, onze laptop, ons mobieltje… te resetten. Als we verbinding met ons zelf dreigen te verliezen, dan lijkt het of we de juiste tools niet kennen om te resetten.
Waarom doen we voor onszelf niet hetzelfde als voor onze technologie en duwen we niet op die resetknop die ons in resetmodus brengt? Juist! We zijn ons er op dat moment niet ten volle van bewust dat we over een resetknop beschikken. Of we weten die knop niet staan. Of we kunnen er niet bij. Of we vinden het te moeilijk of te omslachtig om op dat knopje te duwen. Of de power om te rushen is sterker dan de noodzaak om te vertragen. Het enige waar ik kan resetten is op vakantie en daar is het nu de tijd niet voor, daar heb ik nu het geld niet voor… Onszelf resetten is bovendien iets wat we niet bewust aangeleerd hebben, wat bij onze technologie wel het geval is.
Ik wil bewustwording en reflectie brengen rond die resetknop. Hoe kom ik bij mijn buikgevoel? Hoe koppel ik terug naar dat ware zelf? Hoe kan ik die storm van gedachten in het hoofd luwen en die poort van dat ware zelf open laten gaan? Hoe kan ik die gedachten laten vertragen dat het stiller wordt in het hoofd? Het eerste wat aan de orde is te weten komen waar je resetknop staat en wat zijn kwaliteiten zijn. Je kunt maar resetten wanneer je weet wat je hiervoor moet doen en dan de beslissing nemen om op die knop te duwen. De resetmodus wordt in gang gezet door op de knop te duwen. De computer wordt gereset op het ogenblik dat iemand beslist om die resetknop in te duwen.
Deze resetknop is een knop die een activiteit in gang zet waar je helemaal in opgaat zodat de drukte in het hoofd mildert. De poort van je ziel gaat open wanneer gedachten verstillen en het is juist daar, voorbij die poort, dat je resetmodus zich bevindt. Het herladen, het resetten vindt plaats in je ware zelf, je hart, daar waar je echt bent wie je bent. Het is hier dat de kwaliteit van gedachten een switch maakt van dwingende naar liefdevolle gedachten.
De resetknop is voor iedereen uniek en anders. Het is niet omdat meditatie en naar muziek luisteren mij in resetmodus brengen dat dit voor anderen ook per definitie zal werken. Hoe meer je een activiteit doet waarbij je drukke geest verstilt, hoe meer zuurstof er gegeven wordt aan die ziel. Hoe vaker de verbinding met het hart gemaakt wordt, hoe brozer de muur rond dat hart wordt. Uiteindelijk zal het cement beginnen verbrokkelen en kunnen de stenen beetje bij beetje afgebroken worden.
Wat is een mogelijke resetactiviteit die bij jou past? De beste manier is even stilstaan bij een activiteit die je als kind heel graag deed. Waar kon je als klein kind helemaal in opgaan? Bij welke activiteit kon je als kind helemaal in de ervaring gaan en je buikgevoel ‘al spelenderwijs’ volgen? Het merendeel van de kinderen leefde als kind immers vrij van zorgen en van al die drukte in het hoofd. Je anticipeerde op de ervaringen die je tegen kwam en je trachtte weinig of niets in je hoofd te vatten.
Ik geef wat suggesties. Het zijn bewust kleine, haalbare dingen, niet alleen omdat mensen met CVS en fibro vaak heel beperkt zijn in hun mogelijkheden, maar opdat men er gemakkelijker en frequent gebruik zou kunnen van maken. Het is niet voor niets dat kleurboeken voor volwassenen booming business zijn. De voor jou ‘juiste’ resetactiviteit is er eentje waar je helemaal in opgaat en waarbij gedachten tijdens dit ‘bezig zijn’ liefdevoller worden.
- puzzelen
- collage maken
- kleuren voor volwassenen
- muziek beluisteren
- dansen
- kleien, boetseren, vilten
- schilderen, tekenen
- zingen
- handwerk zoals breien, haken, naaien
- koken
- kaarsen maken, strijkparelen, knutselen in het algemeen
- de natuur observeren
- aan het water zitten en naar de deining kijken
- vissen
- bezig zijn met een huisdier: een hond, een kat
- in de omgeving van paarden zijn
- ontspanningsoefeningen
- ademhalingsoefeningen, meditatie
- schrijven
….
Via de stilte naar ‘je zelf’. De restknop induwen is kiezen om je gedachten te laten vertragen. Het wordt stiller in je hoofd en de poort van je ware zelf, je ziel kan zich openen. Eens je poort geopend, dan kom je in resestmodus en dan krijgen de hartskwaliteiten bestaansrecht en treden ze uit de schaduw van het ego. Een CEO van een bedrijf beschreef onlangs in Trends dat hij graag met de moto naar huis rijdt. Hij vertelt dat hij helemaal opgaat in dat motorijden, er volledig door in beslag genomen wordt. Wanneer hij thuiskomt, is de drukte in zijn hoofd die hij ervaarde bij zijn vertrek helemaal verdwenen. Een mevrouw met fibromyalgie reed als kind graag paard en kon hierin helemaal opgaan. Om de een of andere reden was ze hier in haar jeugdjaren mee gestopt. Na meer dan twintig jaar nam ze op een bepaalde dag de beslissing om een bezoek te brengen aan een zorgboerderij voor paarden bij haar in de buurt. Door het herontdekken van het contact met de paarden en hierin helemaal op te gaan, heeft ze opnieuw geleerd haar hart te openen, thuis te komen bij zichzelf en daar weer helemaal op te laden. Ze is ervan overtuigd dat de afname van haar pijnklachten samen gaan met het opnieuw in staat zijn om te resetten.