In mijn woonkamer ligt een vloer van oude, poreuze Boomse tegels. Om ze te beschermen tegen vuil, heb ik ze destijds met een vlekstop behandeld. Een stevige laag boenwas moest al de poriën sluiten. Door al die beschermlaagjes werd de natuurlijke staat van deze oude kleitegel ‘gemaskeerd’. Mijn oude, doorleefde vloer heeft heel wat gemeen met hooggevoelige mensen. Ze nemen vaak, poreus als ze zijn, energieën op die niet bij hen horen. Om niet overspoeld te worden door al dat ‘vuil’ uit de omgeving, schermen hooggevoelige mensen zich hier vaak voor af. Dit heeft tot gevolg dat ze zich aanpassen en ze niet voluit zichzelf kunnen zijn.
Enkele dagen geleden voelde ik de lente kloppen aan mijn deur. De lenteschoonmaak lonkte. Ik nam de beslissing om mijn Boomse tegels terug te brengen naar hun oorspronkelijke, natuurlijke, pure staat van zijn. Ik wilde al die beschermlagen weg, wilde die oude doorleefde tegel weer helemaal naakt, zodat de aanblik van weleer tevoorschijn zou komen. Met goede moed begon ik aan deze klus. En ik ontdekte een verrassend mooie gelijkenis met de ‘innerlijke schoonmaak’ en de bereikbaarheid van de diepere lagen van de ziel.
Ik ging in de handel op zoek naar een product waar ik de klus snel mee zou kunnen klaren. Ik betaalde er aardig wat euro’s voor en ik ging aan de slag. Ik dacht: ‘ik breng het product aan, even naspoelen, en klaar is Kees’. Ik wou dat het snel vooruit ging. De winkelbediende had
me immers verteld: opsmeren, even laten inweken, goed naspoelen en alle oude lagen zullen verdwenen zijn. Maar dat was zonder de ware aard van de waslagen gerekend. Stug, hardnekkig… de oude lagen hadden niet veel zin om te wijken. En ik schuurde en schuurde, spoelde en spoelde, schuurde nogmaals… en kreeg er zelfs een paar blaren van aan de handen. Maar van wijken was er voorlopig geen sprake. Een gevoel van spijt ‘dat ik eraan begonnen was’ begon in me op te borrelen. ‘Ach, had ik het maar gelaten zoals het was’. Ongeduld, spijt, extern gefocust zijn, hardnekkig op dezelfde manier proberen een probleem op te lossen, het is iets wat ik uit mijn persoonlijke groeiprocessen herken.
Ik wou niet langer als gek, met het hoofd in het zand, blijven schuren en schuren tot ik er bij neer zou vallen. Ik had al een aantal producten geprobeerd. Schijnbaar wilden die waslagen op de één of andere manier graag in mijn bestaan blijven. Gelukkig vond ik ergens tussendoor, een moment van reflectie. Ik herinnerde me dat mijn oma zaliger wel vaker gebruik maakte van sodakristallen. Ik goot een liter of twee kokend water, met opgeloste
soda, over mijn vloer. En… er kwam eindelijk beweging in die handel. Oef… opluchting, misschien dat ik het oude toch nog kon ‘wegwassen’ uit mijn leven. Mijn schuurijver was opnieuw aangescherpt… de hete sodaoplossing bracht flink wat verbetering… maar helaas, helemaal naakt waren mijn tegels nog steeds niet. Bij een kop thee sloot ik even de ogen sluiten. Ik vond er een moment van innerlijke stilte… en de ware aard van boenwas dook plots op in de geest. Boenwas wordt helemaal vloeibaar als hij opgewarmd wordt. Dat ik daar niet eerder aan gedacht had. En ik begon de waslagen los te weken, vierkante meter per vierkante meter, met alleen kokend water… precies zoals het door de natuur voorzien is. Met veel geduld en een flink aantal liters water werd het ware gelaat van de oude Boomse tegels weer zichtbaar.
Bij weerstanden, strijd, problemen gaat het er soms precies op dezelfde manier aan toe als bij de schoonmaak van mijn oude Boomse tegels. Het verbinden met de kern, aansluiting vinden met die oorspronkelijke, natuurlijke, pure staat van zijn waarin alle wijsheid opgeslagen ligt…
bij de lagen komen waar de transformatie plaatsvindt en de inzichten opborrelen… het lukt niet altijd zo vlot als ik wel zou willen… De oude gewoontes zijn vaak hardnekkig, en lossen niet altijd even snel op, net zoals de oude waslagen dat niet graag doen. Het overkomt me nog wel vaker, als ik ergens tegenaan loop, dat mijn oude gewoontepatroon tevoorschijn komt: praten over mijn probleem, een medicijn nemen, overwegen een passende hulpverlener te contacteren, eerder oplossingen zoeken in de externe wereld. En ik denk er nog niet altijd spontaan aan om eerst even mijn ogen te sluiten en in mijn rijke, innerlijke koninkrijk op zoek te gaan naar antwoorden. Het is nochtans daar, in die bron van wijsheid, waar veel antwoorden over het leven kunnen opborrelen, eens de gedachten in mijn hoofd verstillen. De antwoorden die ik er vind zijn meestal, kort, krachtig en heel erg eenvoudig. Net zoals het antwoord op de waslagen. Toch gek, hoe lang we oude patronen soms met ons meeslepen, en dat ze pas willen wijken als er helderheid is, en de tijd er klaar voor is.
Hoe zit dat bij jou? Wat doe jij als je tegen iets hardnekkig aanloopt? Blijf jij bezig met het ‘antwoorden-shoppen’ in de buitenwereld? Blijf jij koste wat kost aankloppen bij Dr. Google? Of durf jij ook te rade gaan bij de wijsheid in je innerlijke wereld? Hoe goed ken jij jouw innerlijke wereld van gedachten en gevoelens? Durf jij vertrouwen op dat wat er intuïtief in je opkomt? Ga jij op zoek naar de diepere lagen die je bewuster in het leven helpen staan en persoonlijk doen groeien?
Elk dag mezelf beter leren kennen, is een stap in de richting naar diepere, meer duurzame geluksgevoelens. Ik voel me dankbaar om de strijd die ik geleverd heb met de oude waslagen van mijn Boomse vloertegels en wat ze me als mens geleerd hebben.